ناگفته های ارد عطارپور از مستندی که 5 سال تعلیق شد

داستان را از آغاز مطالعات باستان شناسی و کاوش ها در تخت جمشید شروع می کند، داستانی با اطلاعات بعضا دست اولی که می تواند شنونده را سر جای خود میخکوب کند، - تا وقتی که فیلم به پیدا کردن الواح می پردازد.

الواحی که در چند نوبت و توسط کارگرانی که می توان گفت امروز دیگر نسلی از آن ها باقی نمانده، زیر نظر هرتسفلد و اشمیت کار می کردند، پیدا شدند.

آن ها با خود خط میخی ایلامی به همراه آورده اند و اطلاعات دست اولی از حدود 2300 سال قبل تر، از آن چه که داریوش، خشایارشاه و اردشیر اول و زندگی اجتماعی مردم در آن زمانه به ما می دهند.

اما دو سال بعد از کشف الواح یعنی در 1314، براساس توافق بین موسسه شرق شناسی شیکاگو و علی اصغر حکمت وزیر معرف وقت، الواح به دست امده در 50 صندوق چوبی و بیش از دوهزار قوطی مقوایی گذاشتند، آن ها را به پارافین آب شده آغشته کردند تا از شکستگی آن ها جلوگیری کنند و از طریق بوشهر و با کشتی به صورت امانت به شیکاگو می برند، تا رمزگشایی متون انجام شود.

حدود 12 سال بعد تقریبا 150 گِل نوشته به همراه تعداد زیادی از قطعات خردشده یا الواحی که فقط نقش مُهر داشتند بین سال های 1327 تا 1331 به ایران فرستاده شدند.

براساس گفته ی دکتر ارفعی، در سال 1384 نیز 300 تا از این گِل نوشته ها به ایران بازگردانده می شود اما در سال های بعد از آن، به خواست خانواده ای ی