پیش به سوی شهامت و تصمیم های بزرگ

محمدصالح سلطانی*؛ آن هایی که اهل پرده نقره ای هستند و آثار برجسته سینمای جهان را به روز تماشا می کنند، Darkest Hour را یک سال پیش دیده اند.

- اوضاع امروز کشور ما عادی نیست.

سایه جنگ نظامی نه، اما ابرهای سیاهِ تحریم آسمان کشور را اشغال کرده اند.

قوای جنگ اقتصادی دشمن از یک سو و لشکر جنگ رسانه ای اش از سوی دیگر به کشور هجوم آورده اند.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمدصالح سلطانی*؛ آن هایی که اهل پرده نقره ای هستند و آثار برجسته سینمای جهان را به روز تماشا می کنند، Darkest Hour را یک سال پیش دیده اند.

فیلمی که راوی مقطعی کوتاه اما مهم از زندگی وینستون چرچیل سیاستمدار تیپیکال بریتانیایی است.

پای این فیلم اما هفته پیش به تلویزیون ملی ایران باز شد و جماعت زیادی را میخکوبِ یک اثر قوی و استوارِ سینمایی کرد.

فیلمی که نوشتن درباره دستاوردهای فنی اش، مجال مفصل تری می طلبد و مال اینجا نیست.

مستقل از جنبه های تکنیکی اما تاریک ترین ساعت ، بی آن که سازندگانش بدانند یا بخواهند، تبدیل به فیلمی سمبولیک در میانه نزاع های سیاسی ایران شده.

نمایش این فیلم سینمایی جذاب از شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی، اگرچه با حاشیه هایی همراه بود و اعتراض هایی را-بیشتر به خاطر نمایش تصویری مثبت از کارنامه ی منفیِ چرچیل- در پی داشت، اما بسیاری از دنبال کنندگان سیاست در