اگر دستتان می رسد از «خاله طاهره» جاجیم بخرید

جاجیم دوزهای «زیارت» حالا سال های سال است که از این راه نان در می آورند و همه غصه این روزهایشان این است که دیگر کسی از آنها جاجیم نخرد و زندگی شان لنگ بماند.

- جاجیم دوزهای زیارت حالا سال های سال است که از این راه نان در می آورند و همه غصه این روزهایشان این است که دیگر کسی از آنها جاجیم نخرد و زندگی شان لنگ بماند.

زیارت اسم یک روستاست؛ درست در امتداد جاده ناهارخوران و به سوی کوهستان های جنوب شهر گرگان.

یک روستای سرسبز و زیبا که زنانش نسل به نسل نخ های رنگین و ظریف پشمی را به هم دوخته اند، چله کشی کرده اند و نقش بافته اند با دست های ظریفشان.

زنان روستای زیارت از بچگی کارشان همین بوده که زل بزنند به نقوش لوزی نشسته در رنگ های راه راه اما شاید فکرش را هم نمی کردند که یک روز این جاجیم های رنگی که عمر گذاشته اند پایشان دیگر کفاف روزمرگی هایشان را ندهد.

خاله طاهره یکی از اهالی زیارت است که خیلی وقت است در زیرزمین نمور خانه اش جاجیم می بافد و خرج خودش و دخترش را از همین راه در می آورد.

او 40 سال است که کارش تنیدن گلوله های رنگی نخ به دور این چهارمیخ چوبی است و اگر همین هم نباشد او دیگر از پس هزینه های زندگی برنخواهد آمد.

او بیمه نیست و هیچ حمایتی هم از سوی هیچ ارگانی ندارد.