یاد نیمکت های سه نفره و گچ و تخته سیاه بخیر...

ماه مهر که از راه می رسد، پیش دبستانی ها و کلاس اولی ها شور و شوق دیگری برای رفتن به مدرسه دارند، بوی کیف و کتاب و لباس نو در کوچه ها و مدرسه ها به مشام می رسد و حیاط و کلاس های مدرسه سرشار از همهمه و غلغله دانش آموزان می شود.

- مدیر و معلمان مدرسه هم تازه نفس تر از همیشه کارشان را آغاز می کنند و بابای مدرسه هم پس از سه ماه دوری دانش آموزان، دوباره سرش شلوغ می شود.

یادش بخیر، زمانی که در نیمکت های دو نفره و سه نفره کلاس جا می شدیم و چه با شور و اشتیاق الفبای زندگی را از معلمانمان می آموختیم.

به جای امتحانات نوبت اول و دوم، سه ثلث داشتیم و هر سال سه بار مزه امتحانات را می چشیدیم.

اما امروز دیگر به واسطه تغییر کتاب ها و نظام آموزشی کشور، دانش آموزان درس معروف بابا آب داد، بابا نان داد و دیگر درس های کتاب های قدیمی دوره ابتدایی را نمی خوانند، کبری دیگر تصمیمی نمی گیرد و کوکب خانم و دهقان فداکار و روباه حیله گر هم وجود ندارند.

از دندان شیری هُما و پژمردگی گل های ژاله و حیوانات حسنک هم دیگر خبری نداریم و شاید چوپان دروغگو هم دیگر ادب شده و دروغ نمی گوید.

آن شیرینی نمره 20 که زیر زبانمان مزه می داد، دیگر نمانده و نمره های توصیفی خیلی خوب و خوب و ضعیف جای آن را گرفته اند؛ امروز دیگر نمره 19 و 19.