یادداشتی از محمدآقابابایی تبلور بینش عرفانی شهریار در دیوان اشعارش

با بررسی اصطلاحات عرفانی دیوان شهریار می توان دریافت که او به بینشی عرفانی دست یافته بود و از دریچه این نگرش عرفانی سروده­ های خویش را با اصطلاحاتی چون شوق، - محبت، خوف، طلب، توبه، وجد و .

معطر می ساخت.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، دکتر محمد آقابابایی از اساتید دانشگاه در رشته زبان و ادبیات فارسی یادداشتی با محوریت شهریار و عرفان در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است.

برخی از بزرگان معاصر، عرفان را نگرش هنرمندانه به دین دانسته­ اند و از این رهگذر هر برداشت ذوقی و خالص و هنرمندان ه­ای از آیین و دین را می توان در این گستره جای داد.

در عرفان و ادب فارسی، داستان­های فراوانی ذکر شده است که از ورود شخصیت ­ها به عالم عرفان و معنویت سخن گفته است.

تحول شخصیت­ ها، رکن اساسی اینگونه داستان هاست.

الگوهای متعددی از این تحولات وجود دارد که با مطالعه سرگذشت نامه ­ها و تذکره ­ها می ­توان به آنها دست یافت.

یکی از منابع قابل بررسی و شیرین در این زمینه، تذکره الاولیاء عطار نیشابوری است که ضمن معرفی و بیان داستان ­ها و اقوال عرفای منتخب، سرگذشت تحول درونی و روحی ایشان را نیز بازنموده است.

شخصیت­ های این داستان ­ها، عموماً با رویدادی فردی یا اجتماعی، شنیدن قول و فعل دیگران و مسائلی از این قبیل از مرحله تعادل اولیه خارج شده