گریه های مان؛ برای حسین یا علیه حسین؟

نوار را در داخل ضبط زوار در رفته قرار داد، موذن زاده با آن صدای غم آلودش خواند: «زینب زینب زینب»، بی اختیار اشک گوشه چشم هایش جمع شد، با گوشه آستینش چشم هایش را پاک کرد و بعد گونی گندم را جلوی در مغازه گذاشت، - نوار را در داخل ضبط زوار در رفته قرار داد، موذن زاده با آن صدای غم آلودش خواند: زینب زینب زینب ، بی اختیار اشک گوشه چشم هایش جمع شد، با گوشه آستینش چشم هایش را پاک کرد و بعد گونی گندم را جلوی در مغازه گذاشت، دلش برای روزهای گذشته تنگ شده بود، دیگر محرم های این سال ها حال و هوای محرم های گذشته را نداشت مخصوصا مداحی ها که حال و هوای خود را از دست داده بودند و دیگر آن شور و شوق سابق را نداشتند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، این روزها که شهر را حس و حال محرم پر کرده است و در گوشه و کنار هیئات مذهبی در کوچه و برزن برپا است و مداح ها با شور و هیجان مقتل می خوانند و عزاداران سینه می زنند و گریه می کنند، جای شعر و نوحه های محتشم کاشانی که سروده است: باز این چه شورش است که در خلق عالم است / باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است ، خالی است.

دیگر مداحی ها، آن مداحی های پرسوز و گداز نیست که وقتی آدمی به آن گوش می سپرد، اشک بی اختیار از گوشه چشمم سرازیر می شد و می چکید پایین.