پنج نکته به بهانه آغاز بازنشستگی دکتر مهدی گلشنی/ در جستجوی روایت اصیل

امروز، برای شریف، برای آموزش عالی ایران، روز مهمی است.

 اولین روز بدون مهدی گلشنی.

اولین روز جدایی استاد ممتاز از دانشگاه ممتاز.

احتمالاً سال ها بعد در وصف ما بنویسند: - نسلی که با دست خودش، چهره های ماندگارش را به خانه می فرستاد.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محمدصالح سلطانی*؛ یک) امروز اول مرداد است.

روزی که برای نظام آموزش عالی ایران می توانست روزی معمولی باشد.

یک روز داغ تابستانی در میانه تعطیلات دانشگاه ها.

امروز اما، در تاریخ آموزش عالی کشور، ثبت می شود.

اول مرداد 1397، برای همیشه، با تصویر مرد فراموش نشدنی فیزیک و فلسفه ایران، در یادها خواهد ماند.

مردی که شاید برای آخرین بار، درِ اتاقش در گروه فلسفه علم دانشگاه شریف را خواهد بست و خواهد رفت.

می رود تا بازنشسته شود.

بازنشستگی که البته می دانید، مودبانه ی برو به سلامت است.

مودبانه ی بفرمایید، دیگر به شما نیازی نداریم ، مودبانه ی حضورتان اینجا زیادی است و جای دیگران را تنگ کرده .

بازنشستگی در خود همه این معانی را دارد و درباره یک استاد ممتاز، درباره یک چهره ماندگار علمی، درباره مردی که استثنا باشد، معانی استثنایی دیگری هم خواهد داشت.

دکتر مهدی گلشنی ، چهره دوست داشتنی، محبوب و خاطره انگیز دانشگاه صنعتی شریف، یکی از معدود اساتید ممتاز این دانشگاه و تمام دانشگاه های �