در سالروز پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران؛ آیا پذیرش قطعنامه به معنای دست کشیدن از مقاومت بود؟

آیا پذیرش قطعنامه ی 598 توسط حضرت امام (رحمت الله علیه) به معنای تجدید نظر در شعار �نه شرقی، نه غربی� و کوتاه آمدن از تقابل با نظام بین الملل، - که پیش از این با آن چالش داشت، بود؟ شاخصه های انقلابی و ضداستکباری (چه از نوع غربی و چه از نوع شرقی) چیزی نیست که کسی بتواند منکر عدم وجود یا کم رنگ بودن آن در اندیشه ی امام خمینی (رحمت الله علیه) در حوزه ی سیاست خارجی گردد، بلکه بازخوانی بیانات و مکتوبات آن پیر سفرکرده در این حوزه، به خوبی چارچوب اندیشه ای گفتمان امام و انقلاب اسلامی را به نمایش می گذارد.

با این حال، گاهی در تحلیل ها و احیاناً نقل خاطرات برخی سیاست ورزان کنونی ـ که گویا مایل اند تمایلات و مکنونات قلبی خود را به نظام منتسب سازند ـ تعابیری در خصوص دیدگاه امام در حوزه های گوناگون و از جمله سیاست خارجی مشاهده می گردد که هر تحلیل گر بی طرف و منصفی را متعجب می سازد.

در این ارتباط، با اتکا به ادعای یادشده، گفته می شود همان گونه که حضرت امام در آن مقطع و علی رغم وجود آن شعار، متناسب با مقتضیات زمان و شرایط داخلی و بین المللی، در این شعار تجدید نظر کردند، امروز نیز می توان در مسائلی چون نگاه منفی نسبت به مذاکره با آمریکا تجدید نظر کرد.