ظهیر علی مرادی، عبدالحمید شمس، علی جهانگیری، مهدی رسولی قهرودی، علیرضا علوی تبار طراحی مدل خودگردانی استان های جمهوری اسلامی ایران

پژوهش پیشِ رو به دنبال ایجاد چهارچوب نظری برای حرکت به سمت سازماندهی نامتمرکز است.

- ظهیر علی مرادی، عبدالحمید شمس، علی جهانگیری، مهدی رسولی قهرودی، علیرضا علوی تبارطراحی مدل خودگردانی استان های جمهوری اسلامی ایران پژوهش پیشِ رو به دنبال ایجاد چهارچوب نظری برای حرکت به سمت سازماندهی نامتمرکز است.

چکیده:   تمرکززدایی یکی از اقدامات مؤثر بر توسعه کشورها محسوب می شود.

چون الگوی سازماندهی نامتراکم استان های جمهوری اسلامی ایران، کشور را با مشکلاتی گوناگون روبه رو نموده است، پژوهش پیشِ رو به دنبال ایجاد چهارچوب نظری برای حرکت به سمت سازماندهی نامتمرکز است.

به منظور انجام پژوهش از روش کیفی نظریه پردازی داده بنیاد استفاده شده است.

جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگانی است که به عنوان استاندار سابقه فعالیت داشته اند و در حوزه مدیریت دولتی دارای دانش کافی هستند.

طی مصاحبه با شانزده خبره که تا زمان دست یابی به اشباع نظری به انجام رسید، این نتیجه به دست آمد که اگرچه عواملی مانند قوم گرایی و موزاییکی بودن کشور، تمایل مقامات برای حفظ قدرت و توسعه نامتوازن استان ها از سرعت تمرکززدایی در کشور می کاهد، ولی اگر نخبگان بتوانند با تأثیر بر شهروندان باعث نهادینه شدن مردم سالاری در استان ها شوند و با تأثیر بر رهبران سیاسی، هویت قانونی