سیدمحمد بهروز، اسماعیل ضرغامی جایگاه طبیعت و فضاهای باز در یادگیری کودکان بر مبنای مطالعه ای زیست گرایانه

هدف اصلی این پژوهش، واکاوی �یادگیری� از منظر زیست شناسی و بوم شناسی است.

- جایگاه طبیعت و فضاهای باز در یادگیری کودکان بر مبنای مطالعه ای زیست گرایانه هدف اصلی این پژوهش، واکاوی �یادگیری� از منظر زیست شناسی و بوم شناسی است.

چکیده هدف اصلی این پژوهش، واکاوی یادگیری از منظر زیست شناسی و بوم شناسی است.

براین اساس، یادگیری به مثابه بخشی از فرایند شکل دهی به فیزیولوژی، ریخت شناسی و رفتار فرد در محدوده مرزهای ذات زیستی ارگانیسم، به منظور انطباق با محیط تعریف می شود.

ازآنجاکه ذات زیستی کودک انسان در دوره بسیار طولانی تکامل و در بوم شناسی طبیعی خاصی شکل می گیرد، نوعی گرایش ذاتی به ارتباط با طبیعت در انسان وجود دارد که آن را زیست گرایی نامیده اند و به شکل مجموعه ای از تجربه های عاطفی و هیجانی بروز پیدا می کند که با قواعد یادگیری سازش یافته ای در ارتباط است و به بقاء گونه در آن زیستگاه خاص کمک می کند؛ لذا، به نحوی خودانگیخته و موقعیت مند، خط سیر رشد و یادگیری کودک را هدایت می کند.

درحالی که محیط رشد و یادگیری کودکان امروز بیشتر در فضاهای بسته ای است که در آن خودانگیختگی، تعامل و تحرک مستقل کودکان به شدت محدود می شود.

به طورکلی، نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که برای یادگیریِ درخور، باید امکان حضور خودانگیخته گروه های کودکان