پاسخ هایی ساده به چند سوال درباره مصرف کالاهای داخلی اصلا نباید کالای ایرانی بخریم!

چرا وقتی بین کیفیت یک کالای ایرانی و خارجی می خواهیم مقایسه کنیم، در برابری قیمت انصاف به خرج نمی دهیم؟ مثلاً یخچال یک میلیون تومانی ایرانی را با یخچال شش میلیونی کره ای مقایسه می کنیم و با دقت بی بدیل این کارشناسی، - به نتیجه می رسیم که کیفیت ایرانی خوب نیست! هر اقتصادی با مبادله کالا یا خدمات سرپا خواهد بود و بدون مبادله ی کالا اصلاً اقتصاد معنا پیدا نمی کند.

پس یا باید خودمان تولید کنیم و یا باید آن را از کشورهای دیگر وارد نماییم.

ساخت کالا وابسته به مصرف آن است.

شاید بعضی ها بگویند -کما این که پیش از انقلاب برخی می گفتند- خب چه کاری است! ما مثل جنتلمن ها می نشینیم تا کشورهای دیگر مثل نوکر برایمان تولید کنند و از آن ها می خریم! باید از این دوستان گرامی چند سؤال پرسید: 1- پول خرید این کالاها از کجا می آید؟ جز این که از پول نفتی می آید که باید برای نسل های آینده به عنوان سرمایه حفظ شود؟ 2- در چنین شرایطی، استقلال چه معنایی پیدا می کند؟ البته منظور استقلال سیاسی است؛ چون استقلال اقتصادی که با پیش فرض سؤال به باد رفته است! در چنین شرایطی آیا دیگر می شود به کسی گفت بالای چشمت ابروست؟ این را که نمی توانیم بگوییم هیچ، بلکه باید حتی جلوی مالدیو هم سر خم کنیم تا یک وقت از اینکه در فوتبال بردیمشان ناراحت نشوند و ما را تحریم نکنند