وحشی بافقی، شاعری که قبل و بعد از مرگش به آرامش نرسیدوحشی مردی پاکباز، وارسته، حساس، بلند همت و گوشه گیر بود و با آن که سنت شاعران زمان او، سفر و مهاجرت به هند و بهره مندی از دربار گورگانی و امیران هند بود، - از کشور پا بیرون نگذاشت و پس از بازگشت به یزد، در همان جا به منظور اندوختن اندیشه و هنر و ادب ماند. به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، مولانا کمال الدین محمد و به قولی شمس الدین محمد متخلص به وحشی ، در بافق که یکی از شهرستانهای کنونی یزد است، دیده به جهان گشود. هر چند نام و نشانی از پدرش نیست اما آن طور که گفته شده پدرش مردی گمنام و کشاورز بود و فرزندش وحشی، را در محضر سخنور توانای بافق شرف الدین علی بافقی به شاگردی سپرد. آنگاه با اشراف برادرش مرادی بافقی به کسب علم و فضایل همت گماشت و در محضر استادان بزرگی چون نجاتی بافقی و همتی بافقی به شاگردی پرداخت. کمال الدین در جوانی به همراه برادرش به یزد آمد، پس از بهرهمندی از فضایل شعرا و بزرگان یزدی به کاشان رفت. در کاشان به واسطه سرودن بیتی نزد حاکم آن شهر جلب توجه کرد اما به دلیل حسادت برخی مردم آن دیار، آنجا را ترک و به اراک و سپس به هرمز رفت. وحشی مردی پاکباز، وارسته، حساس، بلند همت و گوشه گیر بود و با آن که سنت شاعران زمان او، سفر و مهاجرت به هند و بهره مندی از دربار گورگانی و امیران هند بود، از کشور پا بیرون نگذاشت و پس از بازگشت به یزد، در برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |