به مادران شان بگویید خواب بودند

وقتی کز می کنی و ناراحت گوشه ای می نشینی، همه اعضای خانواده از مادربزرگ، مادر و پدر می گویند "مگه کشتی هات غرق شدن که حالا اینجور غمبرک زدی یک گوشه!" این جمله گویی امروز وصف یک ایران است، - وقتی کز می کنی و ناراحت گوشه ای می نشینی، همه اعضای خانواده از مادربزرگ، مادر و پدر می گویند "مگه کشتی هات غرق شدن که حالا اینجور غمبرک زدی یک گوشه!" این جمله گویی امروز وصف یک ایران است، کشتی یک کشور غرق شده و دریای امید خانواده هایی زیر آب رفته است.

شنبه 16 دی ماه خبری کوتاه به دست همگان رسید، سانچی نفتکش ایرانی با 132 هزار تن میعانات گازی (نفت فوق سبک) در شرق آسیا با کشتی شرکت مدیریت بین المللی شانگهای برخورد کرد.

خبر همین قدر کوتاه، اما عمق فاجعه همین قدر کوتاه نیست.

نفتکش شعله ور شده و اولین انفجار در آن رخ می دهد.

همه خدمه کشتی چینی نجات پیدا می کنند، ولی سه روز است که کشتی ایرانی می سوزد و کسی از سانچی خبر ندارد.

آرام آرام خبرها داغ می شود، سانچی کم کم به یک فاجعه بدل می شود.

سانچی به صدر اخبار ایران می آید.

هرچند که مقامات کشور از همان روز اول رایزنی ها را آغاز کردند، اما طی پنج روز ابتدایی به غیر از خبر برخورد و انفجار هیچ کسی از درون سانچی خبر ندارد.