امشب صدای تیشه از بیستون نیامد...

24 ساعت از مصیبت کرمانشاه؛ از زلزله مهیب 7 ریشتری این سرزمین می گذرد.


 اینجا کرمانشاه است؛ تاریکی دامن سیاهش را بر سر قصر شیرین، سرپل ذهاب و دلاهو گسترده است.

- باد را می نوازد باران را می نوازد از اشک چشم دوستان را می نوازد.

با خود مرور می کند؛ که این مصیبت از کجا آمد و چه طور این قدر راحت در خانه گرمش، جا خوش کرد.

خانه ای که حالا جز آوار چیزی از آن برجای نمانده است.

در این تاریکی شب، سرما نیز روی دیگر خود را نشان می دهد.

بازماندگان قصر شیرین سقف که نه، هنوز حتی اردوگاه یا چادر برای اسکان ندارند.

از ترس پس لرزه های فاجعه هم که تا به حال بیش تر از 150 بار شهرهاشان را به لرزه درآورده و جایِ پایشان را سست کرده؛ نمی توانند به خانه های نیمه ویران- نیمه آبادشان برگردند.

تصویر ویرانی خانه های سرپل ذهاب دست به دست می شود.

روستاهای دهلاهو هم آسیب بسیار دیده.

برخی می گویند صد در صد روستاهای این بخش ویران شده است.

امدادرسانی از شب گذشته آغاز شده اما انگار مشکلات را پایانی نیست؛ مردم آسیب دیده کرمانشاه هنوز برق ندارند.

هنوز آب به حد کافی به آنها نرسیده است.

هنوز جای گرم و امن ندارند.

دیشب علاوه بر کرمانشاه تعدادی از استان های دیگر نیز به خود لرزیدند اما این جان کرمانشاه است که زخم های بیشتری برداشت.