چرا عبوس شده ایم؟

روزنامه را بازمی کنی و حواست هست سمت صفحه حوادث نروی چون روزت را کدر می کند اما همه چهره هایی که می بینی عبوس هستند و از کنار تلوزیون روشن مغازه که می گذری کارشناس و مجری عبوس هستند، - سوار اتوبوس شرکت واحد هم که می شوی به این فکر می کنی که کجا با راننده پدرکشتگی داشتی که اینطور نگاهت می کند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روح الله صالحی با این مقدمه در عصرایران نوشت: ساعت 8 صبح است اما قیافه ها ساعت 11 شب را به تو نشان می دهند و انگار همه دسته جمعی از صفحه حوادث روزنامه بیرون آمده اند.

چرا عبوس شده ایم؟ اولین پاسخ همه ما به این سوال این است که: اگه مشکلات بذاره .

هنوز به این باور نرسیده ایم که ذات مشکلات برای همین است که نگذارد از سر سیری و یله بودن بخندیم و شاد باشیم.

این عبوس بودن اولین کارکردش حذف رنگ از زندگی اجتماعی است.

تصاویر خیابان های تهران را در سال 1360 مقایسه کنید با حالا، ترکیب رنگ های نارنجی و زرد و سبز و .

ماشین ها کجا و سفید و سیاه ماشین های وطنی کجا؟ وقت خرید ماشین مدام گوشزد می کنیم رنگی نخر که موقع فروش خریدار پیدا نمی شود.

معماری سیمانی ما فرصت پنجره های شیشه رنگی را از شهر گرفته است و پابلندی درخت ها هم بی فایده است برای اینکه از دور بشود رنگی به جز سیمان و سنگ گرانیت مشکی دید.