علی ارشد ریاحی، مجید یاریان بررسی تأثیر مبانی هستی شناختی ملاصدرا بر عشق شناسی وی

صدرالمتالهین شیرازی براساس مبانی هستی شناختی خود در حکمت متعالیه عشق را مساوق هستی شمرده و آن را برحسب مراتب وجود در تمامی ذرات عالم جاری و ساری دانسته است.

- چکیده صدرالمتالهین شیرازی براساس مبانی هستی­شناختی خود در حکمت متعالیه عشق را مساوق هستی شمرده و آن را برحسب مراتب وجود در تمامی ذرات عالم جاری و ساری دانسته است.

او عشق را نحوه­ ی وجود آدمی و از نهاده ­های الهی در ذات آدمی برمی­ شمارد و آن را آکنده از حکمت و مصلحت می ­داند.

گرچه حکماء و عرفاء پیش از ملاصدرا در باب عشق قلمفرسایی ­های فراوان کرده ­اند اما وی حکمت متعالیه­ ی خود را بر پایه­ ی مبانی و اصول متمایزی استوار کرده که پیش از او کمتر به عنوان زیربنای یک نظام فلسفی مورد توجه قرار گرفته است و از این رو در تبیین این حقیقت شگرف سخنان تازه­ای دارد.

اصالت وجود، تشکیک وجود، مساوقت وجود با علم و حیات و خیر، حرکت جوهری، اتحاد عاقل و معقول و وجود رابط و مستقل بخشی از این اصول اساسی در نظام حکمت صدرایی به شمار می ­رود.

در این نوشتار، به بررسی جایگاه این اصول و مبانی و تأثیرات اساسی آن­ها در عشق­ شناسی ملاصدرا پرداخته شده است.

کلیدواژه ها: عشق؛ اصالت وجود؛ تشکیک وجود؛ اتحاد عاقل و معقول؛ حرکت جوهری؛ وجود رابط نویسندگان: علی ارشد ریاحی: استاد گروه فلس