قصه روستایی که مردمش را از دست داده است

تنها انسان، تنها نیست، ممکن است یک روستا، یک روز صبح بلند شود و بفهمد به جای بوی نان تنوری، بوی زباله ها در کوچه هایش پیچیده و جای خالی ساکنانش چون زخمی بر تنش مانده است.

- به گزارش ایسنا، داستان چوپانک ، روایتِ روستایی است که تقریباً همه مردمش را از دست داده و حالا در گوشه ای از جغرافیا و تاریخ، چشم به آخرین ساکنانش، یعنی خانواده معتمدی، بسته است.

برای مردان و روستاها مهم است که سرِ پا باشند و بمیرند، اما مسئولان می گویند دوران چوپانک به سرآمده و مردانش نیز یا از پا درآمده اند، یا جز ردپایشان بر این خاک، چیزی نمانده است.

حالا این روستا که در دهستان میامی از توابع بخش رضویه مشهد قرار دارد، مکانی برای دپوی زباله های مناطق اطراف شده.

حرف های آخرین خانوارهای ساکن در این برهوت شنیدنی است.

حدودا 70 و یا 80 سال سن دارد.

در چهره آفتاب خورده اش به وضوح خستگی روزگار به چشم می خورد.

برای خودش چای می ریزد تا بتواند در بین سرفه های نابه هنگامش با من حرف بزند.

می گوید: چی بگم! هرچی شما می دونین، ما هم می دونیم این را غلامرضا معتمدی پیر روستای چوپانک می گوید که شاید رفتن فرزندان و نوه هایش از این روستا به دلیل نبود امکانات و شرایط سخت زندگی، تنها لبخند یخ زده ای را برایش به ارمغان گذاشته است.