تحلیل محمد علی موحد درباره طراحی سوالات کنکور: استهزای دین است یا افسوسِ دانش؟

این که گفتم حداقل ، مبتنی بر این ملاحظه است که سؤالات برای گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی طرح شده است و نه برای مثلاً گروهی که بخواهد در علوم اسلامی توغل داشته باشد و متخصص و صاحب نظر در این علوم به شمار آید.

پس برمی گردیم به سؤالی که متن آن را در صدر مقال آوردیم: سؤال مبتنی است بر این فرض که ماهِ رمضان است و شخصی مسلمان در37 درجه حرارت طبیعی بدن، که به لحاظ فیزیکی در کمال صحت و سلامت است، تصمیم می گیرد که عمداً روزه خواری کند.

این شخص محترم یک بشقاب خاک و یک قدح آب در جلوی خود دارد و می خواهد روزه واجب را با خوردن یکی از آنها بشکند و چون در عین ارتکاب به معصیتِ روزه خواری هم مقیّد به احکام شرع است و هم ذهنیّتی حسابگر دارد، می خواهد ببیند کدام یک بیشتر صرفه می کند: اول آب را بخورد بعد خاک را؟ یا بالعکس روزه را با تناول مُشتی از خاک بشکند و آنگاه قدح آب را سر بکشد؟ ارتکاب کدام یک از دو شقِ معصیت، برایش سهل تر و مقرون به صرفه تر خواهد بود؟دانش آموزی که در برابر چنین مسأله ای قرار می گیرد، قاعدتاً باید در سلامت عقل چنین آدمی شک بکند؛ کسی که عالماً و عامداً می خواهد خاک بخورد تا به شرف عظیم روزه خواری نائل آید! همچو آدمی مسلماً دیوانه است و دیوانه مرفوع القلم است.