چرا دیگر به سریال های طنز نمی خندیم؟

سریال ها و برنامه های طنز همواره از پرمخاطب ترین مجموعه های تلویزیونی بوده اند؛ به نحوی که تجربه نشان داده هنوز هم برغم گسترش رسانه ها و البته شبکه های تلویزیونی فارسی زبان، - اگر سریالی باکیفیت ساخته شود، می تواند خیابان ها را خالی کرده و مخاطب را پای شبکه های خودمان بنشاند.

این در حالی است که به نظر می رسد با وجود تلاش های مدیران برای بازگشت روزهای اوج طنز به تلویزیون، مدتی است که حال و روز اغلب مخاطبان برنامه های طنز در مصراع خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است خلاصه شده است.

تجربه چند سال اخیر هم نشان می دهد که بهره گیری از توانمندی برخی از هنرمندانی که روزی طنز تلویزیون را به نوعی قبضه کرده بودند، چندان پاسخگو نیست.

با این حال مخاطبان به راحتی و فقط با فشردن یک دکمه و تغییر شبکه به خوبی ثابت کرده اند که اگر هنرمند همان هنرمند هم باشد، اما حرفی برای گفتن نداشته باشد، ارزش تماشا ندارد.

از سوی دیگر برخی از هنرمندان نیز بر این باورند که اگر آثار نمایشی طنز نمی توانند همانند گذشته در جذب مخاطب موفق باشند، به این خاطر است که فضای تلویزیون همانند سال های گذشته باز نیست و مدیران تلویزیون دل و جرأت سال های گذشته را ندارند.

به همین منظور خبرنگار ایسنا در گفت وگو با خشایار الوند که تجربه سال ها حضور در تیم نویسندگان سریال های طنز