صدایی که سمفونی راز بود

سلیم نوایی از متن بهشت و پنجره ای گشوده از سرزمین لاهوتیان است.

در بطن صدای ملکوتی او، دریایی از صفا و صداقت نهفته است - روزنامه شرق در یادداشتی به قلم اصغر زارع کهنمویی نوشت: و سلیم، آخرین اشهد خود را خواند و حنجره طلایی خود را به خاک بخشید.

همیشه ی تاریخ، مرگ اسطوره، سوزناک و باورنکردنی است؛ مگر اسطوره ها را می توان مرده تلقی کرد؟ مگر می توان باور کرد که آن مرد آسمانی دیگر نخواهد خواند؟ آذربایجان چگونه می تواند بدون آن صدای لاهوتی آیین بی نظیر عاشورایی برگزار کند؟ تو گویی سلیم از سرزمین رازها آمده بود تا نیم قرن تمام، در سرزمینِ عاشیق ها، برای مردمی سمفونی راز اجرا کند که سراپا عاشق اند و در عیش معنوی شان، با چیزی کمتر از موذن زاده سماع نمی کنند.

سلیم نوایی از متن بهشت و پنجره ای گشوده از سرزمین لاهوتیان است.

در بطن صدای ملکوتی او، دریایی از صفا و صداقت نهفته است.

او نماد فرهنگ، اخلاق، مرام، دینداری و هنر آذربایجان و در یک کلام، الگویی کلاسیک برای انسان آذربایجانی است، انسانی که در پنج دهه گذشته، با صدای آسمانی سلیم بزرگ شده، گریسته و زیسته است.

بی جهت نیست که انحراف اجتماعی در آذربایجان و اردبیل کمتر است.

صدای او مربی است.