بررسی تحلیلی انتقادی دیدگاه ابن سینا و ابن رشد در باب نفس - بخش اول دلایل ابن سینا در حوزه تجرد نفس

ابن سینا با تکیه بر عدم انقسام محلّ صور معقول و نیز بر مبنای پایه علم حضوری نفس به خود، تجرد نفوس فردی را اثبات می نماید در حالیکه ابن رشد بر مبنای آموزه وحدت عقل و رابطه عقل هیولانی و عقل فعال، - بررسی تحلیلی انتقادی دیدگاه ابن سینا و ابن رشد در باب نفس - بخش اولدلایل ابن سینا در حوزه تجرد نفس ابن سینا با تکیه بر عدم انقسام محلّ صور معقول و نیز بر مبنای پایه علم حضوری نفس به خود، تجرد نفوس فردی را اثبات می نماید در حالیکه ابن رشد بر مبنای آموزه وحدت عقل و رابطه عقل هیولانی و عقل فعال، قائل به تجرد نفوس فردی نیست.

چکیده ارزیابی موضوع تجرد و بقای نفس انسانی توسط سه فیلسوف نامدار به نام­های، ارسطو (384-322 ق.

م)، ابن­ سینا (370-428ه.

ق) و ابن­رشد(595-520ه.

ق)، مسئله این مقاله را شکل می­دهد.

تعارض و ابهاماتی که در برخی از آراء ارسطو در حوزه نفس دیده می­شود، منشأ اختلاف­نظر شارحان وی در این­باره شده است.

افرادی همچون اسکندرافرودیسی (قرن­های دوم و سوم ق.

م) و ابن­رشد قول به مادیت و فناپذیری نفوس فردی و ابن­ سینا، تجرد و بقای آن را به ارسطو نسبت داده­اند.

برخی از تعاریف ارسطو در باب تجرد و بقای نفس و نیز تأکید ارسطو بر بساطت نفس، بیانگر صحت دیدگاه ابن­ سینا است نه دیدگاه ابن­رشد.