تنها تیمی که ضربان قلب مان را تُند و کُند می کند

به مقدماتی جام جهانی 2018 رسیده ایم.

به جای بلاژویچ، کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی ایران است.

علی کریمی و علی دایی نه آن بازیکنان سرپنجه و گلزن که بیشتر به مثال هایی برای اضافه وزن بعد از دوران قهرمانی تبدیل شده اند.

- به مقدماتی جام جهانی 2018 رسیده ایم.

به جای بلاژویچ، کارلوس کی روش سرمربی ماست و حالا چشم ها نه به علی دایی و علی کریمی که به سردار آزمون است که آن روزها 13-12 ساله بود و حالا امید یک ملت است.

عصرایران؛ احسان محمدی – تیم میروسلاو بلاژویچ دوست داشتنی بود.

پیرمرد انبوهی از جمله ها و القاب را در مورد تیم و بازیکنانش به کار می برد که جان می داد برای تیتر شدن.

به رحمان رضایی لقب پرنده آسمانی می داد و می گفت دنیا از ایران شروع شده .

به گوشت تلخی کارلوس کی روش هم نبود.

مدام می خندید و وقتی عصبانی می شد دست هایش را توی هوا تند تند تکان می داد.

رفیق روزنامه ها و سلطان تیتر.

برای همین بعضی ها می گفتند سیاهکار است و دارد ما را با این حرف ها رنگ می کند.

به ورزشگاه آزادی رفتیم با کیفی و کلاهی که بر هوا بود.

زلف به چپ و راست خواباندیم تا ایرلند را در آزادی ببریم.

ورزشگاه تب کرده بود.

آخرین بازی مقدماتی جام جهانی 2002 برای ما.

تیمی که همه چیز داشت؛ از مهدی مهدوی کیای چالاک گرفته تا علی دایی و علی کریمی که هنوز بعد از گلزنی روی شانه هم می پریدند.