بدون مرز و نقد و بررسی تجربه‎ای نو در سینمای ایران

نشست نقد و بررسی فیلم «بدون مرز» در خانه هنرمندان برگزار شد.

- عزیزالله حاجی مشهدی در ادامه درباره فضای فیلم صحبت کرد: بدون مرز به عنوان اولین اثر از کارگردانش بعد ساخت دو فیلم کوتاه بسیار قابل توجه است.

به نظر من این جرات و جسارت کارگردان از جایی نشات می گیرد که او دستیار و برنامه ریز بسیاری از پروژه ها بوده‎است.

در واقع هر جوانی هرچقدر هم مطالعه کند و سعی کند سواد خود را بالا ببرد تا وارد میدان عمل نشود کارساز نیست و تجربه فوق علم است.

با توجه به لوکیشن محدود و بسته فیلم، ما فضاهای بیرونی را نمی بینم و این نماها به خوبی نشان دهنده موقعیت مرده و تاریک قصه فیلم است و دقیقا متناسب با ایده محوری فیلم پیش می رود که تنهایی و جست وجوی آدم ها است.

در این فیلم مخاطب با سه فرهنگ و نگره مواجه است که آن ها را خیلی خوشبینانه نشان می دهد، گویی در دنیا همدلی از همزبانی خوش تر است.

بدون مرز پر از نشانه است و پایانی کاملا متناقض نما دارد.

در عین حال فضای فیلم کاملا رئال و واقعی است که به نظرم تمهیدی هوشمندانه از کارگردان است.

بدون مرز به معنای واقعی یک نمونه از سینما و فیلم های تجربی است.

هم چنین او فیلم را دردی مشترک خواند و پایان آن را به شعری از احمد شاملو مرتبط دانست: اشک رازیست/لبخند رازیست/عشق رازیست/اشک آن شب لبخند عشقم بود/قصه نیستم که ب