مرز باریک «جبر» و «فنا» در عرفان اسلامی

استاد ادبیات و عرفان دانشگاه اصفهان گفت: نکته مهمی که در مطالعه متون عرفانی می بایست مورد توجه قرار گیرد، این است که در این متون مرز باریکی میان «جبر» که در کلام به کار می رود با «فنا» که در عرفان از آن سخن به میان می آید، - استاد ادبیات و عرفان دانشگاه اصفهان گفت: نکته مهمی که در مطالعه متون عرفانی می بایست مورد توجه قرار گیرد، این است که در این متون مرز باریکی میان جبر که در کلام به کار می رود با فنا که در عرفان از آن سخن به میان می آید، وجود دارد.

به گزارش خبرنگار ایسنا - منطقه اصفهان، علی اصغر میرباقری فرد در سلسله جلسات تفسیر عرفانی کلامی مثنوی معنوی که به همت انجمن علمی فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه اصفهان برگزار می شود، اظهار کرد: مولوی از جمله شاعرانی است که بیش ترین درآمیختگی جبر و فنا در آثار او مشاهده می شود.

چنانچه در مثنوی معنوی میان دیدگاه های کلامی و عرفانی درهم تنیدگی بسیاری دیده می شود.

او در توضیح تفاوت این دو اصطلاح بیان کرد: معمولاً جبر در بستر مباحث کلامی مطرح می شود و تعابیری همچون توکل، رضا، تسلیم، سکر، حیرت و فنا شبیه این معنا را در عرفان دارند.

البته برای فنا چند مقام وجود دارد: فنا در افعال، صفات و در ذات خدا.