یادداشت مهمان/ در ستایش یک روایت خاص

�ایستاده در غبار� فیلم موفقی است.

فیلمی که ریتمی تند دارد تا جایی که در پایان، به هیچ وجه متوجه گذشت 100 دقیقه تایم آن نمی شوی.

موفق است چون می تواند تماشاگر خاص جشنواره فجر که اساسا ذائقه ای روشنفکری پسند دارد را به هیجان بیاورد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار "،خاطرم هست وقتی نوجوان بودم، عکسی روی دیوار اتاق برادر بزرگترم بود.

تصویری از یک رزمنده با آستین هایی که بالا زده شده بود.

تصویری از مردی که در یکی از دستانش عصایی داشت و به آن تکیه داده بود و در همان حال به دوربین نگاه می کرد.

نام آن رزمنده که به نظرم خیلی لاغر می آمد، "حاج احمد متوسلیان" بود.

بعدها کم کم چیزهایی از "حاج احمد" شنیدم و دانستم که او فرمانده شجاع تیپ "27 محمد رسول الله (ص)" بود( آن دوران هنوز لشگر 27نشده بود) و روزگاری رسید که من هم عکسی از او روی میز تحریر اتاقم داشتم.

دیگر "حاج احمد" برای من تبدیل شد به شخصیتی که اگرچه خیلی از او و کارهایش در جنگ نمی دانستم، اما برایم اسطوره بود و به شدت قابل احترام.

برای همین عُلقه و حال و احوال بود که وقتی خبر ساخت "ایستاده در غبار" را شنیدم، منتظر بودم تا زودتر آن را ببینم.

"ایستاده در غبار" فیلمی سینمایی درباره زندگی حاج احمد متوسلیان است.