جستاری در پیوند ادبیات و تاریخ - بخش سوم و پایانی تلمیحات قرآنی و تاریخی در قصیده باییه صالح الکوّاز

توانایی ادبی و شکوه شعری یک شاعر، علاوه بر رواج در میان مردم، با اعترافات ادبای هم عصر او و پس از او قابل سنجش است و قصیده صالح الکوّاز به گفته ادبای بزرگ عرب در اوج است.

-   16.

حتّی قَضَوا فغَدا کُلٌّ بمَصرَعِهِ سَکِینه وَسطَ تابُوتٍ مَنَ الکُثُبِ 17.

فَلیبکِ (طالوتُ) حُزناً لِلبقِیه مَن قَد نالَ (داوُدُ) فیهِ أَعظَمَ الغَلَبِ 18.

أَضحی وکانَت لهُ الأملاکُ حامله مُقَیداً فَوقَ مَهزُولٍ بلا قَتَبِ اشاره به آیه 248 سوره بقره است: وقالَ لَهُم نبیهُم اِنَّ آیهَ مُلکِهِ اَن یأتیکُم التّابوتُ فیه سَکینهٌ مِن رَبّکُم و بقیهٌ ممّا تَرَک آلُ موسی و آلُ هرونَ تَحملُهُ الملائکهُ .

؛ پیامبرشان به آنان (بنی اسراییل) گفت: نشانه پادشاهی او (طالوت) اینست که تابوت (عهد) نزدتان خواهد آمد که در آن آرامشی ازسوی پروردگارتان (نهفته) است و نیز بازمانده ای از آنچه از خاندان موسی و هارون برجای نهاده اند و فرشتگان آن را حمل می کنند.

].

شاعر با اشاره به آیه فوق، امام سجاد(علیه السلام) را که تنها بازمانده خاندان پیامبر(صلی الله علیه و اله) است، به بازمانده میراث خاندان موسی(علیه السلام) و هارون(علیه السلام) تشبیه می کند.