در گلریزان سخاوت و کرم خیرین قروه ای آبروداری کردند/ دستان مشکل گشا به یاری دستان بسته آمد

جشن گلریزان فرصتی است تا دستان مشکل گشای الهی از آستین مردمان خیر به یاری دستان بسته بیاید.

- " از قروه، چشم های معصومش باور نداشت که در این چاردیواری منتظر پدر نشسته است تا یک بار دیگر او را ببیند؛ دلهره تمام وجودش را فراگرفته، بغض سنگینی که بر گلویش نشسته، دارد خفه اش می کند، کاش چشم هایش بارانی شود و به اشک بنشیند، دیگر طاقت این بغض سنگین را ندارد.

آن روز که زنگ آخر مدرسه به صدا درآمد، دوستانش با پدران خود راهی خانه شدند و این بغض میهمان همیشگی نگاه پرحسرت او شد؛ آخر او هم روزی با پدر به خانه می رفت، اما این روزها.

چشمانش سیاهی می رود و در این تیره و تار به یاد روزی می افتد که مادر هراسان وارد خانه شد، رنگ به رویش نمانده بود، در دنیای کودکانه او که لبریز از شیطنت های بازی و شادی بود، حرف های بریده بریده مادر هنوز در پس ذهنش موج می زند؛ تصادف کرده، باید اقساط سنگین ماشین را پرداخت می کرد، خوابش گرفته، چند نفر کشته شدن؛ زندان.

زندان.

زندان هر چقدر با خودش کلنجار رفت این واژه آخر را نتوانست درک کند و در ذهن کودکانه خود جای دهد، همه ذهن کودکانه اش محبوس یک چاردیواری شده بود با میله های آهنی که بین او و پدر سایه انداخته بود.