ایرانِ آشنایِ کی روش

خیلی ها این جا توی این جهان چندم، حتی از تحمل عاشقانه های مردم برای تیم ملی کشورشان هم عاجزند.

هیچ کس نمی خواهد تاریخ را غیر واقعی تر از آن چه بوده روایت کند، - همه ی آدم های دنیا قصه ی خودشان را دارند.

خیلی ها از همان روز اول بچه ی سر به زیر مادرشان بوده اند و تا آخر هم همین مانده اند و بعضی ها هم نه.

خیلی های اولی توی جوانی – احتمالا – زندگی راهی جلوی پایشان گذاشته و به همان راه هم رفته اند؛ بی آنکه دغدغه ی شهرت داشته باشند یا هر شب فکر کنند به رویاهای دور و درازی که دخلی به روزگارشان نداشته.

هر کاری را که شروع کرده اند یا توی هر منصبی که بوده اند؛ حتما اندازه ی بنیه ی خودشان زحمت کشیده اند، هر قدر می شده خوب بوده اند، گاهی اشتباه کرده اند، بهار و تابستان و پاییز و زمستان های زندگی را دیده اند و سرآخر هم بازنشسته شده اند.

این آدم ها می توانند فقیر، معمولی یا اعیان باشند.

می توانند توی زندگی خوش دیده باشند یا ندیده باشند.

می توانند راضی باشند یا نباشند، اما هرچه که هستند، شبیه بعضی های دومی نیستند.

خاص نیستند.

عامه پسند نیستند.

توی دل میلیون ها نفر نرفته اند.

دل مشغولی هایشان خلاصه بوده توی دنیای خودشان.

خاطره هایشان را خیلی که شریک باشند با خودشان شریک اند و دور و اطرافیانشان.