کودکان لندنی که در قفس بودند

در دهه 1930م خانواده های ساکن در شهر لندن که در آپارتمان های با فضای کوچک زندگی می کردند نوزادان و کودکانشان را در قفسی قرار می دادند و آن را بیرون از پنجره آویزان می کردند.

با این کار کودکان از هوای تازه و نور خورشید بهره مند می شدند.

محافظ قفس ها، ترس از بلندی یا خطر افتادن شییی روی کودک یا سقوط کودک و افتادن او در پیاده رو هرگز به ذهن خطور نمی کرد و آنچه اهمیت داشت فقط نگهداشتن نوزاد و ترک کردن منزل بود.

در دهه 1930م، چمن در لندن کمیاب و شهر شلوغ شده بود و ازهمین رو بردن نوزادان به خارج از خانه مشکل بود.

در این شرایط ایده قرار دادن نوزاد در قفس های سیمی جلب توجه کرد؛ زیرا پدر و مادر نیازی نداشتند که کودک خود را برای بهره مندی از هوای تازه و آفتاب، به خارج از خانه ببرند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازجام جم این قفس را در اصل فردی امریکایی به نام اما رد در سال 1922 به نام خویش ثبت کرد، اما به هر دلیلی که بود، از آن طرح در ایالات متحده چندان استقبال نشد، اما در سال 1937، باشگاه کودک چلسی (Chelsea Baby Club) این دستگاه را به عنوان روشی برای قرار دادن کودکان در محیط خارج از خانه کودک ــ حتی برای کسانی که باغچه یا حیاطی نداشتند ــ در میان اعضای خویش توزیع کرد.

والدین به جای دوری گزیدن از این تله مرگ برای نوزادانشان، قفس ها در پنجره آپارتمان های خود نصب کردند و مراقبت �