معنای نسبی گرایی اخلاقی چیست؟

«نسبی گرایی اخلاقی» دیدگاهی است که می گوید اخلاق مطلق و جهانی نیست، بلکه بر اساس فرهنگ، تاریخ یا دیدگاه فردی شکل می گیرد.

- در این چارچوب، درست و نادرست بسته به شرایط تغییر می کند و هیچ معیار اخلاقی واحدی برای همه ی انسان ها در همه ی زمان ها وجود ندارد.

 مثال: کاری که در یک جامعه ناپسند است، در جامعه ای دیگر ممکن است پذیرفته یا حتی پسندیده باشد.

در تضاد با این نظریه، مطلق گرایی اخلاقی وجود دارد.

 مطلق گرایی اخلاقی باور دارد که برخی اصول اخلاقی همیشگی اند و در همه جا باید رعایت شوند.

مثال: یک مطلق گرا می گوید قتل همیشه نادرست است، بدون توجه به مکان یا شرایط، کشتار انسان ها خطا است.

گونه های نسبی گرایی نسبی گرایی فرهنگی – ارزش های اخلاقی بر اساس هنجار های اجتماعی تعیین می شوند.

مثال: چندهمسری، اعدام یا ازدواج های اجباری در یک فرهنگ عادی، اما در فرهنگ دیگر ناپسند شمرده می شوند.

نسبی گرایی فردی – اخلاق توسط خود فرد تعیین می شود.

چیزی که برای یک نفر درست است، ممکن است برای دیگری نادرست باشد.

نسبی گرایی تاریخی – معیار های اخلاقی در طول زمان تغییر می کنند.

مثال: برده داری روزی امری عادی بود، اما امروز در سراسر جهان مردود است.

نقد های وارد بر نسبی گرایی برخی هشدار می دهند که این دیدگاه ممکن است به نیهیلیسم اخلاقی (باور به پوچی یا بی معنایی