جنگ، وقتی خبر با ارزش در خانه است

آنقدر نزدیک که وقتی موشک به کوچه پنجم مهناز خورد بوی سوختگی به مشام همه بچه های عصرایران رسید.

همه وحشت کردیم.

همه برای اولین بار، جنگ را از نزدیک ترین نقطه ممکن، - لمس کردیم.

  عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - یک سال گذشت.

این را می شود از پیام های تبریک روز خبرنگار فهمید.

علاوه بر تعطیلات سال نو، این دومی هم یادآوری می کند که یک سال دیگر پشت میز خبر و روزنامه نگاری گذشت.

یک سال گذشت اما نه مثل قبل.

این بار، جنگ را نه در تلویزیون و کشورهای دور و نزدیک، که امسال، جنگ، این بزرگترین و با ارزش ترین خبر ممکن را در خانه دیدیم و گزارش دادیم.

نزدیک نزدیک.

آنقدر نزدیک که صدای وز وز پهپاد دشمن، صدای بوم بوم انفجار، صدای پدافند که در آسمان ستاره ردیف می کرد همه را با چشم و گوش خودمان شنیدیم و دیدیم؛ واقعی واقعی، نزدیک نزدیک؛ نه در تلویزیون همسایه.

حالا ما خودمان سوژه دیگران شده ایم.

دوگانگی عجیبی است.

هم باید به عنوان خبرنگار، روایت کرد و به عنوان روزنامه نگار، نوشت هم سوژه خود خود ماست.

نزدیک نزدیک.

آنقدر نزدیک که وقتی موشک به کوچه پنجم مهناز (صابونچی) خورد بوی سوختگی به مشام همه بچه های عصرایران رسید.

همه وحشت کردیم.

همه برای اولین بار، جنگ را از نزدیک ترین نقطه ممکن، لمس کردیم.