تاریخچه فحاشی: از منافقین تا تندروها

طی روز ها و هفته های اخیر نشانه های وسیعی از هتاکی و فحاشی تندرو ها و جریان رسانه های حامی آنها علیه دولت و فعالان سیاسی اصلاح طلب مشاهده می شود که لازم است از منظر تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد.

- در تاریخ معاصر ایران، ارتباط مستقیمی میان هتاکی و فحاشی با سیاست ایجاد شده است.

نخستین نشانه های چنین فحاشی هایی را در ماجرای ملی شدن صنعت نفت علیه مصدق و ملی مذهبی ها می توان دید.

به گزارش تابناک به نقل از اعتماد؛ مصادیق بسیاری وجود دارد که در آنها جریان ولنگار و وندال های مرتبط با شعبان بی مخ با سلاح فحش و هتاکی و پرده دری سراغ رقبای سیاسی شان در جبهه ملی می رفتند.

این رویه در تمام سال های سلطنت پهلوی دوم علیه مصدق و فعالان جبهه ملی وجود داشت.

پس از پیروزی انقلاب و تلاش انقلابیون برای تغییر فرهنگ سیاسی حاکم بر کشور و تاکید موکد بر اخلاق سیاسی، برای مدتی این متد سیاسی جای خود را به نقدهای عالمانه تر (حتی نقدهای هیجانی) داد.

مجاهدین خلق نخستین گروهی بودند که فحاشی را در سال های پس از انقلاب وارد ادبیات سیاسی ایران کردند و جدای از ترور فیزیکی از طریق ترور شخصیتی افراد تلاش کردند تا به زعم خود رقبا را از میدان به در کنند.

پس از این طیف، نوبت به سلطنت طلب های خارج نشین رسید که با حربه هتاکی و فحاشی به رویارویی با مخالفان و رقبا بپردازند.