دریاچه ای که حیوانات را به «سنگ» تبدیل می کند

دریاچه ناترون در شمال تانزانیا آبگیری است که زمین شناسی آتشفشانی اش موجب می شود pH آب در آن به حدود 10.

5 برسد؛ رقمی نزدیک به خاصیت خورندگی آمونیاک.

-  ترکیب شیمیایی دریاچه ناترون به حدی سخت و سوزاننده است که برای بیشتر موجودات غیرقابل زیست به شمار می رود.

این دریاچه از نوع سودا است، یعنی سطوح بالایی از سدیم و کربنات در آن حل شده اند.

همین ترکیب معدنی غلیظ موجب می شود pH دریاچه به 10.

5 برسد؛ نزدیک به اندازه ی محلول خورنده ی آمونیاک.

جانورانی که در ساحل دریاچه می میرند، به شکل مومیایی های آهکی حفظ می شوند.

  دریاچه ناترون در امتداد سیستم گسلی شرق آفریقا قرار دارد؛ مرز انشعابی صفحات تکتونیکی که قاره آفریقا را به تدریج از هم جدا می کند.

این موقعیت زمین شناسی موجب می شود فعالیت های آتشفشانی شکل دهنده دریاچه باشند و مقدار زیادی سدیم کربنات و کلسیم کربنات تولید کنند.

این نمک ها و مواد معدنی دیگر از تپه های پیرامون به دریاچه سرازیر شده و از راه چشمه های آب گرم زیر دریاچه وارد آب می شوند.

چون دریاچه به هیچ رودخانه یا دریایی متصل نیست، غلظت شیمیایی آن در تمام سال بالا می ماند.

  شمار بسیار کمی از جانوران می توانند در چنین میزان نمک و pH بالایی زنده بمانند و آب دریاچه می تواند پوست و چشم موجوداتی که بخواهند جرعه ای بنوشند یا در آن شیرجه بزنند،