نقش چاقی و افزایش وزن در دیابت نوع 2 و روش های کنترل آن با پروجی استرول

افزایش وزن و چاقی، به ویژه تجمع چربی در ناحیه شکمی، از عوامل کلیدی در بروز بیماری دیابت نوع 2 محسوب می شود.

برخلاف تصور رایج که چاقی را صرفاً یک مشکل ظاهری می دانند، - چربی احشایی در اطراف ارگان های حیاتی مانند کبد، کلیه و روده ها تجمع می یابد و ارتباط نزدیکی با مشکلات متابولیکی دارد.

چربی قهوه ای در کسانی که دچار چاقی شکمی هستند، تجمع بیش از حد چربی سفید احشایی موجب بروز تغییرات متابولیکی می شود که عامل اصلی التهاب و اختلال در متابولیسم گلوکز و چربی است.

ارتباط چاقی شکمی و دیابت نوع 2 چاقی شکمی یا به اصطلاح چاقی سیبی شکل، به طور مستقیم با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.

چربی احشایی باعث ترشح فاکتورهای پیش التهابی نظیر سایتوکین ها می شود که التهاب مزمن را در پی دارد.

این التهاب مزمن سبب کاهش حساسیت سلول ها به انسولین (مقاومت به انسولین) شده و به طور چشمگیری عملکرد انسولین را مختل می کند.

همچنین، چاقی منجر به افزایش آزادسازی اسیدهای چرب آزاد و گلیسرول در خون می شود که این ترکیبات در بافت های مختلف از جمله کبد و عضلات تجمع یافته و مسیرهای سیگنال دهی انسولین را مختل می کنند.

تمامی این عوامل مقاومت به انسولین را افزایش داده و زمینه ابتلا به دیابت را فراهم می کنند.