«متروپل»؛ زخمی که التیام پیدا نکرده است!

سه سال گذشته اما آبادان هنوز زخمی است.

برای خیلی ها انگار فقط شماره ی تقویم عوض شده و هنوز پنجره هایی هست که هر روز به جای خالی متروپل باز می شود.

- سه سال گذشته اما آبادان هنوز زخمی است.

برای خیلی ها انگار فقط شماره ی تقویم عوض شده و هنوز پنجره هایی هست که هر روز به جای خالی متروپل باز می شود.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله - فاطمه برزویی: صبح دوم خردادماه 1401، آبادان هنوز رخت سیاه به تن نکرده و نفس می کشید؛ نفس که بوی خاک و غبار و حادثه در آن پیچیده بود.

هیچ کس نمی دانست قرار است در آن روز، یکی از تلخ ترین سطرهای تاریخ شهرشان رقم بخورد.

هیچ کس نمی دانست که ساعت 12:37، آبادان نه فقط یک ساختمان، بلکه بخشی از جان و حافظه جمعی اش را از دست خواهد داد.

حالا، سه سال گذشته.

اما هنوز که هنوز است، هرکس از خیابان امیری که رد می شود، بی اختیار مکث می کند.

خاطره ای ناتمام تلخی، هنوز آنجاست؛ در سنگفرش ها، در درز دیوارهای اطراف، در مغازه هایی که دوباره باز شده اند.

هنوز وقتی اسم متروپل را می شنوی، چیزی درونت می لرزد.

نه فقط برای آن هایی که نفس های آخرشان را زیر آوار کشیدند حتی برای کسانی که زنده ماندند تا برای عزیزهای از دست رفته شان سوگواری کنند.

سقوط یک شهر صبح دوم خرداد، همه چیز عادی به نظر می رسید، دست کم در ظاهر.