غایبان خاموش؛ کارگرانی که روزشان هرگز نرسید!

«روز کارگر» به احترام جان هایی که هرگز به خانه برنگشتند، آن هایی که نه اهل مطالبه گری پر سروصدا هستند و نه منتظر تجلیل های رسمی.

- روز کارگر به احترام جان هایی که هرگز به خانه برنگشتند، آن هایی که نه اهل مطالبه گری پر سروصدا هستند و نه منتظر تجلیل های رسمی.

مجله مهر : روز کارگر، تنها روز بزرگداشت زحمت کشان و تلاشگران و سخت کوشان کشور نیست؛ روزی ست برای شمردن غایبان.

آن هایی که برای چرخیدن چرخ تولید رفتند، اما هرگز به خانه برنگشتند.

فرصتی ست برای مرور تصمیم ها و بی تصمیمی هایی که مستقیم یا غیرمستقیم بر زندگی بخشی از مهم ترین نیروی اجتماعی کشور سایه انداخته اند؛ نیرویی که بار تولید، جابه جایی و تداوم زیست صنعتی کشور را بر دوش دارد، اما اغلب، نه در صدر اولویت ها هستند و نه حتی در متن سیاست گذاری ها.

از اعماق زمین تا لبه اسکله ها، کارگرانی هستند که حضورشان معمولاً تنها در سطر خبرهای تلخ و تیترهای اضطراری به چشم می آید.

آن ها نه اهل مطالبه گری پر سروصدا هستند و نه منتظر تجلیل های رسمی، اما همان قدر که در زندگی روزمره ما نقش دارند، در حوادث نیز سهم می برند؛ گاه تا پای جان.

در دل زمین؛ حادثه ای که می شد رخ ندهد سی و یک شهریور 1403 بود که معدن زغال سنگ معدنجو طبس شاهد یکی از مرگبارترین حوادث کارگری دهه اخیر بود.