چرا انیمیشن ایرانی به ژانر تخیلی و آینده نگر کمتر پرداخته است؟

«چرا انیمیشن ایران، با وجود برخورداری از ظرفیت های تکنیکی و هنری، کمتر به ژانر علمی تخیلی و آینده نگر پرداخته و در عوض، روایت خود را بیشتر با زبان اسطوره و ناخودآگاه جمعی درآمیخته است؟» این پرسشی است که یکی از سازندگان انیمیشن با نگاهی انتقادی آن را مطرح کرده است.

- چرا انیمیشن ایرانی به ژانر تخیلی و آینده نگر کمتر پرداخته است؟ چرا انیمیشن ایران، با وجود برخورداری از ظرفیت های تکنیکی و هنری، کمتر به ژانر علمی تخیلی و آینده نگر پرداخته و در عوض، روایت خود را بیشتر با زبان اسطوره و ناخودآگاه جمعی درآمیخته است؟ این پرسشی است که یکی از سازندگان انیمیشن با نگاهی انتقادی آن را مطرح کرده است.

اشکان رهگذر، نویسنده و کارگردان انیمیشن که در جشنواره فجر سال گذشته با انیمیشن ژولیت و شاه حضور داشت، در نوشتاری با عنوان فلسفه روایت در انیمیشن ایرانی؛ قصه گویی به زبان اسطوره و ناخودآگاه جمعی از منظری دیگر به سینمای انیمیشن پرداخته است.

او در این جستار که در اختیار خبرگزاری ایسنا گذاشته، نوشته است: انیمیشن، هنری است که در مرز خیال و واقعیت شکل می گیرد و از این رو، بستری منحصربه فرد برای روایت داستان هایی را فراهم می آورد که یا در اعماق گذشته ریشه دارند یا در افق های دور آینده سر برمی آورند.