تلاقی حماسه و عرفان و مذهب در نمادهای ورزش پهلوانی

زورخانه ساختمانی در میانه بافت زندگی مردم در دل شهر و کنار مسجد و بازار و میدانگاه است و ورزش زورخانه ای فقط یک ورزش نیست، آیینی است که وامدار معانی بسیار است و نمادهای فرهنگی فراوانی دارد.

- خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب _ طاهره طهرانی: انسان از روزی که قدرت انتزاع یافت و ساختن ابزار یاد گرفت و آیین و رسمی را پایه گذاری کرد، وارد وادی نماد شد.

هر نماد جهانی از معانی را به همراه خود دارد و وقتی جایی یا عرصه ای را پر از نمادهای متفاوت می بینیم، نشان دهنده این است که تاریخی بر آن مردمان گذشته و در طی سال های متمادی افرادی پشت به پشت در مسیری خاص حرکت کرده و هرکدام در خور توان خود چیزی بر آن فرهنگ افزوده اند.

نبرد و قدرت بدنی نیز از ابتدایی ترین موضوعات زندگی انسان در درازای حضور او در جهان از زمان شناختن خود و مالکیت و شک گیری معنای سرزمین و وطن است.

سپس یک معمار برای آن معنا خانه ای ساخت، شاعرانی شعر سرودند، صنعتگرانی وسایل ساختند، نساجانی پارچه و پرچم بافتند، تا جایگاه و ساحتی برای عرضه و تبلور و تجسم آن معنای نادیدنی فراهم شود و فرزندان و آیندگان چیزی از آن در دست داشته باشند.

این طور است که بناها ساخته می شوند و هرکدام کاربردی دارند؛ زورخانه ساخته می شود که با استادیوم متفاوت است، با حسینیه متفاوت است، با عمارت و مسجد و مد