بهار؛ فصل جادویی که مرز نمی­شناسد!

بهار، این ساحره طبیعت که با انگشتان لطیفش زمین را از خواب زمستانی بیدار می کند، در هر گوشه جهان جشنی به پا می کند که انگار زمین و آسمان دست در دست هم می رقصند.

- 4 بازدید بیایید سفری کنیم به دور دنیا و ببینیم چگونه آدمیان با رنگ، رقص، آواز و آیین، بهار را در آغوش می کشند؛ سفری که هر ایستگاهش داستانی دارد پر از شگفتی و زندگی! 1_ نوروز: گوهر باستانی فرهنگ پارسی در ایران، بهار با نوروز می آید؛ جشنی که بیش از سه هزار سال در رگ های تاریخ این سرزمین جاری است.

نوروز بیش از یک جشن ساده است؛ آیینه ای است که تاریخ، طبیعت و روح انسان را در خود بازمی تاباند.

نوروز نه فقط آغاز بهار، بلکه سرآغاز یک چرخه ی نو از زندگی، امید و همبستگی است.

لحظه ی تحویل سال، جادویی ترین بخش نوروز است.

ساعت ها و دقیقه ها شمرده می شوند تا خورشید به نقطه ی اعتدال بهاری برسد.

ریشه های اساطیری و تاریخی نوروز ریشه در اعماق تمدن ایران دارد.

جایی که زرتشتیان باستان، چرخش فصل ها را با باورهایشان گره زده بودند.

در اساطیر پارسی، گفته می شود جمشید، پادشاه افسانه ای، در روزی که خورشید به برج حمل می رسد، بر تخت نشست و این لحظه را نوروز نامید.

روزی نو، پر از نور.

این جشن با آیین های زرتشتی، مانند پاس­داشت طبیعت و آتش، پیوندی عمیق دارد و بعد ها در دوره ساسانیان به اوج شکوه خود رسید.