ترس از انزوای اجتماعی و لکه ننگ، مانعی برای درمان بیماران ایدزی

ترس از انزوای اجتماعی و «لکه ننگی» که بر پیشانی بیماران «اچ آی وی مثبت» در بین عموم نقش بسته است، کفایت می کند تا این بیماری در رگ های شهر پنهان بماند.

- ایسنا/قزوین ترس از انزوای اجتماعی و لکه ننگی که بر پیشانی بیماران اچ آی وی مثبت در بین عموم نقش بسته است، کفایت می کند تا این بیماری در رگ های شهر پنهان بماند.

ایسنا به مناسبت 11 آذرماه روز جهانی ایدز، به بررسی این بیماری در سطح استان قزوین پرداخته است.

به گزارش ایسنا، چند سال گذشته بود که جسد یک شهروند قزوینی در یکی از خرابه های متروکه شهر، اما و اگرهای بسیاری را در ذهن مردم به وجود آورد.

فوتی که بعدها اعلام شد، به دلیل عفونت مزمن HIV صورت گرفته و متوفی پناهگاهی جز خرابه های شهر نداشته است.

از همان زمان به بعد بود که دستگاه های متولی نگاه خاص و ویژه تری نسبت به این بیماری پیدا کردند.

ایسنا در این گزارش، به بررسی وضعیت این بیماری در قزوین و همچنین نقش دستگاه های دولتی و متولی پرداخته است.

مروری بر تاریخچه ایدز در ایران اولین نشانه ها از آمار ایدز در ایران به اواسط دهه 60 (1980) بازمی گردد، زمانی که نخستین موارد این بیماری شناسایی شد.

اولین بیمار مبتلا به HIV در ایران، پسری بود که در سال 1986 به هموفیلی مبتلا شد.