شکسپیر یا هوش مصنوعی؟!

امروزه هر جا پا می‏گذارید، از فروشگاه‏ها، هایپرها، سوپری‏های محلی گرفته تا جنگ‏های ویرانگر و خانمان سوز، اصطلاح هوشمندسازی، هوش مصنوعی، شهر هوشمند و .

و در کل هر چیزی که بتوان پسوند یا پیشوند هوش بر آن زد، به نوعی پرستیژ تبدیل شده و به عنوان نشان برتری بر دیگری از آن استفاده می‏ شود.

  به راستی با ظهور چنین هوشی، انسان عاملیت و سوژگی خود را از دست خواهد داد یا هنوز می‏توان به انسان امیدوار بود؟ آیا شهر هوشمند بشود، یعنی از بار مشکلات اجتماعی و فرهنگی کاسته خواهد شد یا مشکلاتی از جنس جدید ظهور خواهند کرد؟در جهان امروز، نزدیک 55 درصد جمعیت جهان در شهر ها زندگی می¬کنند و پیش¬بینی‏ها حکایت از آن دارند تا ریع قرن آینده این میزان به حدود 70 درصد برسد.

عجیب آن است که بخش اعظم این رشد در قاره‏های آسیا و آفریقا اتفاق خواهد افتاد؛ قاره‏هایی که بیشتر جمعیت‏شان در کلان شهر های عظیمی سکنا یافته و خواهند یافت که یا مشکلات فزاینده ای دست به گریبان هستند که روزبه روز نیز بر کلاف سردرگم این مشکلات افزوده می شود و تلاش ها برای غلبه بر آنها دورنمای چندان روشنی ندارد.

می‏توان تنها به انگشت شماری از مشکلات اشاره کرد: زیست محیطی، آلودگی¬ آب وهوا، تغییرات اقلیمی، ترافیک، شکاف فقیر و غنی، عدم امنیت اقتصادی و اجتماعی، دشواری تأمین منابع