مادامی که پایبند هستید...

اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، امضای حکم رییس جمهور منتخب را در ردیف وظایف و اختیارات مقام رهبری قرار داده است.

از امضای حکم ریاست جمهوری در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران به «تنفیذ» یاد می شود.

- اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، امضای حکم رییس جمهور منتخب را در ردیف وظایف و اختیارات مقام رهبری قرار داده است.

از امضای حکم ریاست جمهوری در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران به تنفیذ یاد می شود.

اگرچه تنفیذ از نظر فقهی، اصطلاحی باسابقه و شناخته شده است، اما پس از انقلاب اسلامی وارد ادبیات سیاسی و حقوقی کشور ما گردید.

به گزارش ایسنا، سیداحمد حبیب نژاد، دانشیار حقوق دانشگاه تهران در یادداشتی که در مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی منتشر شده در موضوع تنفیذ نوشته است: تنفیذ از منظر حقوقی تنفیذ مانند برخی مفاهیم دیگر از حقوق خصوصی و فقه معاملات (مانند تنفیذ معاملات فضولی) به حوزه حقوق عمومی وارد شده است.

در لسان فقهی - آن چنان که در کتاب فرهنگ فقه آمده است - تنفیذ به معنای اعتباربخشی عمل حقوقیِ قابل ابطال آمده است.

و بر همین مبنا و در تراث فقهی، مفهوم تنفیذ، نفوذ بخشیدن به تصمیمات و اقدامات یک شخص است.

هرچند در قانون اساسی واژه تنفیذ نیامده و از واژه امضا در بند 9 اصل 110 استفاده شده ولی در ماده اول قانون انتخابات ریاست