کمبود دارو کار مافیاست یا محصول بی تدبیری؟

در یک قلم کمبود دارو که به صورت نسبتا طولانی، جامعه و بیماران را تحت فشار می گذاشت، کمبود قطره ها و دارو های چشمی بود.

از آنجا که قیمت گذاری دارو، - دستوری بوده، از سوی سازمان غذا و دارو تعیین می شود، اگر این قیمت گذاری واقع بینانه و با لحاظ مولفه های اقتصادی و بازار نباشد، قطعا با واکنش منفی صنعت و به صورت کاهش یا توقف تولید، بروز و ظهور می یابد.

واژه داروی نایاب یا کمیاب، حتما به گوش هر کدام از ما، واژه ای آشناست که بلافاصله خیابان ناصرخسرو و مردمی سرگردان را تداعی می کند که بار سنگین فشار مالی دارو های گرانقیمت مورد نیاز عزیزان شان را با اندوه و تردید از تقلبی بودن آن، بر دوش می کشند.

  پیشینه آن چیست؟ در مقطعی سیاستگذار تصمیم گرفت که طرح برند را نه به طور کامل، بلکه به صورت نسبی، برقرار کند.

نتیجه اختلاف قیمت نسبی دارو ها بود که تا آن زمان، قیمت مصرف کننده کاملا یکسان در یک داروی واحد داشت.

  به گزارش اعتماد، این طرح به رغم نقایصی مانند ایجاد دوز های متفاوت ناکارآمد و تبلیغات گسترده سوداگرانه در میان پزشکان، در جای خود، به طور نسبی موجب افزایش کیفیت دارو های تولید داخل شد.

اگرچه در رهگذر همان تبلیغات نه چندان سالم، بعضا به عنوان داروی خارجی هم به مردم معرفی شدند.