آقای جلیلی! با این وضعیت می خواهید تحریم کنندگان را پشیمان کنید!؟

 باید از شعار گذشت و با اجماع سازی داخلی، تعامل را دنبال کرد.

نتیجه تعامل، وادادگی نیست، بلکه نتیجه آن، رفع موانع توسعه روابط حتی با دوستان و مدیریت و قاعده مند کردن مناسبات با قدرت های چالشگر به ایران برای پرهیز از حذف از چرخه اقتصاد جهانی و حفظ و ارتقای .

- تولیدکننده و صادرکننده نفتی می تواند از محصولش به عنوان ابزاری برای فشار بر خریداران استفاده کند که به واسطه سهم قابل توجه در بازار جهانی نفت، حذفش از بازار، مصرف کنندگان را متضرر کند! کشوری که سهم روزانه اش از صادرات نفت در شرایط تحریم در حالت مطلوب حدود یک سی ام تا یک بیستم کل صادرات روزانه اعضای اوپک (و نه همه صادرکنندگان جهان) بوده است نه تنها نمی تواند خریداران بزرگ نفت از غرب تا شرق را تحریم کرده و تحت فشار بگذارد، بلکه حتی نمی تواند جایگاه سنتی خود در او پک که موسس اش بوده را هم حفظ کند!   ریشه این مساله در بلای تحریم است که مانع از جذب و تحقق سرمایه موردنیاز از خارج ازجمله در تمامِ صنعت نفت و گاز و در نتیجه فرسودگی و پرهزینه شدن این صنعت شده.

تحریمی که با اعمال آن در ابتدای دهه90 و سپس بازگشت آن در دوره ترامپ، اول از همه، سرمایه گذاران و شرکت های بزرگ دوستان شرقی ایران را فراری داد.