کابوسی که 24 ساعته شد...

همین حالا هم که زنان و مردان سیاهپوش اطرافم را گرفته و صوت قرآن در فضا پیچیده باورم نمی شود.

حتی صدای زجه ها و گریه های زنان هم که لحظه ای قطع نمی شود بازهم نمی تواند این کابوس وحشتناک را برایم به حقیقت تبدیل کند.

- ایسنا/کرمانشاه همین حالا هم که زنان و مردان سیاهپوش اطرافم را گرفته و صوت قرآن در فضا پیچیده باورم نمی شود.

حتی صدای زجه ها و گریه های زنان هم که لحظه ای قطع نمی شود بازهم نمی تواند این کابوس وحشتناک را برایم به حقیقت تبدیل کند.

کابوس وحشتناکی که از 24 ساعت پیش شروع شده و هنوز هم دست از سرم بر نمی دارد و سایه به سایه بیداری ام پیش می آید.

کابوسِ گم شدن یک بالگرد در دلِ جنگل های ورزقان .

چند ساعتی هست که خبر آورده اند پیدا شده، اما من هنوز دوست دارم بازهم بگردند و بالگردی را پیدا کنند که سالم است و مسافرانش همگی به سلامت به زمین رسیده اند.

اما هرچه خبرهای جدید از راه می رسد و تصویر پیکر شهدای بالگرد را نشانم می دهند کم کم این امیدم رنگ می بازد و مرا به باور تلخ این کابوس مجبور می کند.

من هنوز با خودم و این کابوس کنار نیامده ام و حالا اینجا کنار مردمانی هستم که آنها هم به دنبال راهی برای فرار از این کابوس وحشتناک می گردند.