در آغوش دریاچه ارومیه

از آخرین باری که پا به جاده دریا گذاشته ام دو سالی می گذرد، از دور که دامن آبی رنگش را نشان داد، فهمیدم چقدر دلم برایش تنگ شده است.

- این آبی بیکران که گویی در انتهای خط دید، با آسمان عجین شده است امروز میزبان مردمی است که با دیدن حال خوب دریاچه، سفره شادی خود را کنار ساحل این نگین فیروزه ای پهن کرده اند و او نیز از ذوق، دامن چین دار آبی رنگ خود را به رخ می کشد.

نمی دانم عشق و علاقه مردم این دیار به دریاچه ارومیه از چه زمانی آغاز شد! شاید از صف های طولانی برای سوار شدن در کشتی های باربر برای سفر به تبریز شروع شد یا با دیدن عکسهای کودکی مان کنار ساحل این دریاچه در آلبوم قدیمی، شاید هم از زمانی که با دیدن حال زار دریاچه، با یاد و خاطره آب تنی ها، اینبار جای نمکهای دریاچه، تن مردمان منطقه را از غم از دست دادنش می سوزاند.

کسی چه می داند.

اما هر چه هست این عشق و علاقه وصف ناشدنی است.

از دیرباز طبیعت همواره دارای سطح انرژی مثبت فوق العاده ای است که می تواند یکی از بهترین راه های تخلیه انرژی منفی و جذب انرژی مثبت باشد و دریاچه ارومیه نیز از این قاعده مستثنی نیست، گوهری درخشان در این خطه که زمانی تبدیل به شوره زار شده بود اما امروز بار دیگر جانی دوباره گرفته و در قلب استان آذربایجان غربی می درخشد.