«قرقیعان» کُنشی زنانه در ساختاری مردانه

همواره در جوامع سنتی با ساختارهای اجتماعی-فرهنگی روبه رو هستیم، که برای حفاظت از ارزش ها و هنجارهای اجتماعی و حتی فرهنگی خویش، بر بنیان های مردسالارانه تکیه زده و ارزش ها و هنجارهای اجتماعی خود را مبتنی بر رضایت آن بخش مردسالارنه (که ممکن است نه تنها بخشی از مردان بلکه زنان و دختران نیز قائل به آن باشند) بازتولید می کنند.

جامعه ای کنونی ما از یک سوی، سال هاست که در مواجه با فضای مدرنیته قرار گرفته و نسل زد یا زومر از سوی دیگر در جامعه محلی از اعراب پیدا کرده و به عنوان بخش جوان کنش گرجامعه که قابلیت تاثیرگذاری فراوانی دارد؛ در برابر ساختارهای سنتی جامعه رُخ نشان می دهد.

این دو جریان سبب شده ماهیت نگرش به مسائل و رویکرد تاریخی به ارزش ها و هنجارهای جامعه دچار تنش و تغییر بنیادین قرار گیرد، یا به معنی دیگر به بخش هایی از گذشته تاریخی جامعه توجه می شود که پیش از این مورد توجه قرار نمی گرفت.

احیای سنت قرقیعان به عنوان یک جریان کودکانه و کُنش گری شادمانه با ماهیت مادرانه -کنشی از جنس زنانه در عرصه عمومی جامعه سنتی- می تواند تبلور و بُروز خواست یک جریان غیرمردسالارانه باور، جامعه ی نیمه مدرن شده ی کنونی تلقی شود، که در عرصه عمومی درحال ظهور است.