عید فطر؛ مظهر عبودیت و بندگی

واژه «عید» به معنی رجوع و برگشتن است و فطر به معنای آفرینش، ابداع و سرشت و صفتی است که هر موجود در آغاز خلقتش داراست.

- واژه عید به معنی رجوع و برگشتن است و فطر به معنای آفرینش، ابداع و سرشت و صفتی است که هر موجود در آغاز خلقتش داراست.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، بصیرت نوشت: پایان هر عبادتی، عیدی است که برازنده آن عبادت است و رمضان در ایستگاه فطر به بار می نشیند و بال می گشاید.

رمضان، فصل وصل است و فطر ضیافتگاه وصال.

اگر پایان نماز، سلام است و پایان حج؛ قربان و پایان هفته جمعه، پایان رمضان عید فطر است عیدی که در آن گوهر آبدیده انسان را سرشته می دارند و در خاک او بذر توحید می کارند.

فطر شادمانه ترین عید اسلام است و چون قافیه، در پایان بیت پرستش می نشیند.

رجب و شعبان، شصت روزِ استقبالند برای رمضان و فطر به تنهایی از عهده بدرقه آن ماه خوب خدا برمی آید.

اینک که رمضان رفت و عید فطر آمد به حسرت خواری آن رفتن و شاد باشی این آمدن، خدای را ثناخوان و سپاسگزاریم.

عید فطر، روزی از بی شماری ایام نیست تا در تعیّن یک نام معنا شود.

این روز پایان یک ماه و آغاز یک راه است.

پایان ماه اشک ها و لبخندها، رحمت ها و انتظارها، عفوها و استغفارها، پایان هنگامه های قشنگ افطار، سحرهای زیبا، لحظه های مناجات با خدا، و آغاز راهی برای بازگشت، فصلی برای شکفتن و ترنمّی برای باز