امروز با سعدی: ما پراکندگان مجموعیم/ یار ما غایب است و در نظر است

عیب یاران و دوستان هنر است سخن دشمنان نه معتبر است مهر مهر از درون ما نرود ای برادر که نقش بر حجر است چه توان گفت در لطافت دوست هر چه گویم از آن لطیف تر است آن که منظور دیده و دل ماست نتوان گفت شمس یا قمر است هر کسی گو به حال خود باشید ای برادر که حال ما دگر است تو که در خواب بوده ای همه شب چه نصیبت ز بلبل سحر است آدمی را که جان معنی نیست در حقیقت درخت بی ثمر است ما پراکندگان مجموعیم یار ما غایب است و در نظر است برگ تر خشک می شود به زمان برگ چشمان ما همیشه تر است جان شیرین فدای صحبت یار شرم دارم که نیک مختصر است این قدر دون قدر اوست ولیک حد امکان ما همین قدر است پرده بر خود نمی توان پوشید ای برادر که عشق پرده در است سعدی از بارگاه قربت دوست تا خبر یافته ست بی خبر است ما سر اینک نهاده ایم به طوع تا خداوندگار را چه سر است