این رفت و برگشت های انحصاری فایده ای هم برای فوتبال دارد؟

مربیانی که از نیمکت یک تیم کنار می روند، خیلی زود شغل جدیدی پیدا می کنند و اصلا بیکار نمی مانند.

- جی پلاس؛ فوتبال ایران طی روزهای اخیر، باز هم شاهد تغییراتی روی نیمکت تیم هایش در لیگ برتر بود.

تغییراتی که بسیاری در آن تردید دارند که آیا می تواند مثبت و نتیجه بخش باشد یا خیر.

به عنوان مثال، ساکت الهامی این فصل را در حالی شروع کرد که صاحب تیم بود و خودش از ابتدا اصطلاحا تیم خود را بسته بود.

او هدایت مس رفسنجان را برعهده داشت اما با گذر زمان، نتوانست در نیم فصل اول آن نتایجی را که انتظار دارد کسب کند و از نیمکت این تیم کنار رفت و جای خود را به محرم نویدکیا داد.

با این حال، الهامی پس از این ناکامی مدت زیادی از فوتبال دور نماند و بلافاصله به تیم پیشین خود یعنی نساجی بازگشت.

البته که الهامی در این موضوع صرفا یک مثال است و این مسئله قطعا می تواند مصداق های دیگری هم داشته باشد اما این رفت و آمدهای تکراری و پینگ پنگی این سوال را ایجاد می کند که آیا فوتبال ایران از این اتفاقات سودی می برد؟ یعنی وجود تعدادی مربیان به خصوص و مشخص که مدام از این تیم به آن تیم منتقل می شوند و فارغ از این که چه نتیجه ای بگیرند هرگز بیکار نخواهند بود، می تواند آورده فنی برای فوتبال ایران داشته باشد؟ آیا هیچ مربی دیگری در ایران و جهان وجود ندارد که ارزش این را دا